ΜΗΝΥΜΑ ΕΠΙ ΤΗ ΕΝΑΡΞΕΙ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

ὑπό Καθηγουμένου Ἱ.Μ. Ξενοφῶντος, Ἀρχιμανδρίτου κ. Ἀλεξίου

Ἀγαπητοί ἀδελφοί.

Μᾶς ἀνοίγει γιά ἄλλη μιά φορά ὁ Φιλάνθρωπος Κύ­ριός μας, τῆς εὐ­σπλαγχνίας τήν πύλη, τό πνευματικό στάδιο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς.

Ἡ Ἐκκλησία μας σάν φιλόστοργη μητέρα, προσκαλεῖ τά παιδιά της τήν περίοδο αὐτή, νά γευ­θοῦμε τούς γλυκεῖς καρπούς τῆς ἐν Πνεύματι ζωῆς· νά δεχθοῦμε μέ χαρά τήν πάλη ἐναντίον τῶν παθῶν μας καί μέ τήν νηστεία καί τήν ἐγκράτεια, διά τῆς μετανοίας, νά ἀπολαύσουμε τήν ἁγι­α­στική καί Μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλη­σίας.

Ἡ Ἁγία Τεσσαρακοστή εἶναι ἕνα δῶρο τοῦ Θεοῦ, μιά εὐκαιρία γιά ἀλλαγή, γιά ἀνα­νέ­ωσι, γιά ἐμβάθυνσι καί αὐτοκριτική, γιά λύτρωσι ἀπό τά δεσμά τῶν παθῶν μας, πού μᾶς ἀκι­νη­το­ποι­οῦν στήν πορεία μας πρός τόν Θεό, γιά μετάνοια πού μᾶς ἀνάγει καί μᾶς ἑνώνει μέ τόν Οὐράνιο Πατέρα μας.

Εἶναι ἀνάγκη νά κατανοήσουμε, πώς ὁ σκο­πός τῆς Με­γά­λης Τεσσαρακοστῆς εἶναι ἡ κάθαρσι τῆς καρδιᾶς μας, ὥστε νά μπο­ρεῖ νά ἀνοιχ­τεῖ στίς παροχές τοῦ Θεοῦ, νά ἀνακαλύψει τήν κρυμμένη «δίψα καί πεῖνα» γιά ἐπι­κοι­νω­νία μέ τόν Θεό, νά χαρεῖ τήν ἐμ­πει­ρία τῆς ἐπιστροφῆς στόν Πατέρα μέ τήν χάρι τῆς ταπεινώσεως καί τῆς με­τα­νοίας.

Τό πνεῦμα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, μέ τίς ποικίλες ἐναλλαγές στήν λειτουργική ζωή αὐτῆς τῆς περιόδου, δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τό νά μᾶς κάνει νά δοῦμε καί νά βιώσουμε τήν «χαρμολύπη» πού εἶναι τό ἀληθινό μήνυμα τῆς Ἁγίας Τεσ­σα­ρα­κο­στῆς!

Μπορεῖ κανείς νά πεῖ πώς προσεγγίζοντας τίς ἀκολουθίες, τούς ὕμνους, τά ἀναγνώσματα, τίς λειτουργικές Συνάξεις καί ὅλα τά τελούμενα τήν περίοδο αὐτή, σα­φῶς ὁδηγούμεθα στήν κατάνυξι τῆς ψυχῆς μας, διότι, μέσα σ᾿ ὅλη αὐτή τήν κα­τα­νυ­κτική ἀτμόσφαιρα, ἀνα­κα­λύ­πτουμε «τό ἄνθος τῆς μετανοίας», πού μᾶς ἐξα­γνί­ζει ἀπό κάθε μολυσμό καί μᾶς ὁδη­γεῖ στόν Φωτοδότη Φιλάνθρωπο Κύριο, ὁ Ὁποῖος γεμίζει τίς ψυχές μας ἀπό χαρά καί δοξολογία.

Αὐτόν τόν ἱερό σκοπό μᾶς προβάλλουν καθημερινά οἱ ἱερές ἀκολουθίες τῆς περιόδου: «Ἀρχή κατανύξεως καί με­τα­νοίας, κακῶν ἀλλοτρίωσις, καί παθῶν ἐγκράτεια, διό σπουδάσωμεν, ἀπο­κο­πήν τῶν πο­νη­ρῶν ἔργων ποιήσασθαι».

Ἡ πάλη κατά τοῦ κακοῦ καί τῆς ἁμαρ­τίας ἀπαιτεῖ αὐτογνωσία, ἀπόρριψι τῶν κακῶν ἐπιθυμιῶν καί ἄσκησι τῶν ἀρετῶν. Τοιουτοτρόπως, ἐξαγνιζόμενοι μέ τούς καρπούς τῆς μετανοίας, προσεγγίζουμε εὐφροσύνως τῆς Ἀναστασίμου χαρᾶς καί εἰρήνης!

Ἀνάγκη, λοιπόν, ἐσω­τε­ρι­κῆς καθάρσεως πού ἀσφαλῶς παρέχετε παρά τοῦ δωρεοδότου Κυρίου ἡμῶν διά τῆς προσευχῆς, νηστείας, μετανοίας, ἐλεημοσύνης καί ἀγάπης!

Ὅλα τά πονηρά καί ἀσεβῆ, πού ἡ τραγική ἐποχή μας τά υἱοθετεῖ καί προβάλλει ὡς δικαιώματα τοῦ ἀνθρώπου, ἀποβλέπουν τελικῶς στήν ἀποστασιοποίησί μας ἀπό τίς θεῖες ἐντολές καί ἁγνές παραδόσεις τοῦ γένους μας, πού συγκρατοῦν αἰῶνες τόν κοινωνικό ἱστό σέ μία φυσική ἰσορροπία.

Ἀξιοποιώντας τίς πνευματικές εὐκαιρίες, πού μᾶς παρέχει ἡ Ἐκκλησία μας, προστατεύουμε ἑαυτούς ἀπό πλάνες, πού θέλουν νά διχάσουν τόν ψυχικό μας κόσμο.

Ἀδελφοί μου!

Ὁ τελικός σκοπός τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς εἶναι τό Ἅγιον Πάσχα, ἡ γῆ τῆς Ἐπαγγελίας τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ· εἶναι ἡ μετοχή μας στήν χαρά τῆς Ἀναστάσεως καί στό Φῶς τοῦ Χριστοῦ, εἶναι νά μᾶς ἀσφαλίσει στήν, πρός τόν Θεό, πορεία μας.

Ὁλοψύχως καί πατρικῶς εὔχομαι νά εἰσέλθουμε στήν «καινή ζωή» τήν ἐν Χριστῷ, πού ἀποβλέπει στήν κάθαρσι, τόν ἁγιασμό, τήν τελείωσι, τήν κατά χάρι θέωσι πού ἀποτελεῖ καί τόν τελικό προορισμό τοῦ ἀνθρώπου.