Ὅπως ὅλος ὁ Ὀρθόδοξος κόσμος, μέσα στὴν ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσ­σα­ρα­κο­στή, ἐξυμνεῖ ἰδιαιτέρως καὶ μὲ τὴν Ἀκολουθία τῶν Χαιρετισμῶν, τὴν Τιμιωτέραν τῶν Χερουβὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τὼν Σεραφίμ, ἔτσι καὶ στὸ Ἅγιον Ὄρος ποὺ μὲ λαμπρότητα τιμᾶται ἡ Θεοτόκος, ψάλλουμε μὲ κατάνυξι τοὺς Χαιρετισμούς Της, ἀλλὰ καὶ καθ’ ὅλη τὴν περίοδο τοῦ χρό­νου, στὸ Ἀπόδειπνο, διαβάζεται καθημερινὰ ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος.
Κάθε Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἔχει μία τοὐλάχιστον θαυματουργὴ Εἰκόνα Της καὶ ἡ εὐλάβεια καὶ ἡ ἀγάπη τῶν Μοναχῶν εἶναι ἀπεριόριστη. Στὸ ἅγιο ὄνομά Της ἀναπτερώνονται οἱ ψυχές μας, στὶς πρεσβεῖες Της ἐλ­πί­ζουμε καὶ στὴν χάρι Της προσφεύγουμε γιὰ νὰ καταθέσουμε τὰ αἰτήματά μας. Αὐτὴ ὅμως εἶναι ἡ στάσις καὶ ἡ ἀγάπη ὅλων τῶν πιστῶν, γιατὶ ἡ Σκέπη Της μᾶς προστατεύει ὅλους καὶ στὶς ἅγιες πρεσβεῖες Της ἐλπίζουμε καὶ κα­τα­φεύ­γουμε.
Μέσα στὸ πλῆθος τῶν στίχων τῶν Χαιρετισμῶν ἀκοῦμε καὶ τὸν ἐξῆς: «Χαῖρε δεκτὸν πρεσβείας θυμίαμα, χαῖρε παντὸς τοῦ κόσμου ἐξίλασμα».
Μπαίνοντας στὸν Ναὸ τοῦ Θεοῦ, ἀδελφοί μου, πολλὰ πράγματα μᾶς ἐν­τυ­πω­σι­ά­ζουν, μᾶς συγκινοῦν, ἀγγίζουν τὶς καρδιές μας, καὶ μᾶς ὠθοῦν σὲ πνευματικὴν ἀνύψωσι. Τὰ ἅγια εἰκονίσματα, ἡ ἁγία Τράπεζα, τὰ καντήλια, οἱ ψαλμωδίες, οἱ λαμ­πά­δες, ὁ ἱερὸς διάκοσμος, καὶ ἄλλα πολλά. Ὅμως καὶ τὸ θυμίαμα εἶναι κάτι ποὺ χαρακτηρίζει τοὺς Ναούς μας καὶ προσδίδει μία ἰδιαίτερη ἀτμόσφαιρα καὶ εὐωδία στὸν Οἶκο τοῦ Θεοῦ.
Τὸ θυμίαμα προσφέρεται στὸν Θεὸ σὰν δῶρο ἀγάπης καὶ εὐλαβείας, καὶ ζη­τοῦμε ἀπὸ τὸν Κύριο νὰ κατευθυνθεῖ ἡ προσευχή μας ὅπως τὸ θυ­μί­αμα στὸν οὐ­ρανό: «Κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν Σου». Εἶναι λοιπὸν τὸ θυμίαμα προσφορὰ σεβασμοῦ, ἀγάπης καὶ εὐλαβείας στὸν Κύριο καὶ ζητοῦμε νὰ ἀντικαταπέμψει ὁ Θεὸς τὴν θεία Χάρι καὶ τὴν δωρεὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὶς ψυχές μας.
Στὸν Θεὸ παρακαλοῦμε νὰ δεχθεῖ τὸ θυμίαμά μας. Ἡ Παναγία ὅμως εἶναι «δεκτὸν πρεσβείας θυμίαμα»! Δηλαδὴ οἱ ἱκεσίες Της, οἱ παρακλήσεις Της, οἱ ἀνα­φο­ρές Της στὸν Θεὸ εἶναι δεκτὲς ἀπὸ τὸν Πατέρα μας τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς, γιατὶ ἡ Παναγία μας εὐωδιάζει ὅλη σὰν θυμίαμα μὲ τὶς ἅγιες ἀρετές Της, τὴν ἀφοσίωσί Της στὸν Θεό, τὴν καθαρότητα καὶ ταπείνωσί Της, τὴν ὑπακοὴ καὶ τὴν ἀγάπη Της, καὶ γι᾿ αὐτὸ οἱ πρεσβεῖες Της γίνονται δεκτὲς ἀπὸ τὸν Θεὸ γιὰ τὸν κάθε πι­στό, ὡς θυμίαμα, ἐφόσον καὶ ἐμεῖς μὲ πίστι, ἀγάπη καὶ μετάνοια προσφεύγουμε στὴν χάρι Της.
«Οὐδεὶς προστρέχων ἐπὶ Σοὶ κατησχυμμένος ἀπὸ Σοῦ ἐκπορεύεται Ἁγνὴ Παρ­θένε Θεοτόκε».
Ταχύτατη σὲ βοήθεια καὶ σωτηρία, εἶναι ἡ Ὁδηγήτρια ποὺ μᾶς προ­στα­τεύει ἀπὸ συναντήματα τοῦ πονηροῦ καὶ μᾶς ὁδηγεῖ στὴν λύτρωσι.
Εἶναι ἡ Θεοτόκος καὶ «παντὸς τοῦ κόσμου ἐξίλασμα».
Μᾶς ἔσωσε καὶ μᾶς σώζει μὲ τὸν εὐλογημένο καρπὸ τῆς κοιλίας Της, τὸν Σω­τῆρα καὶ Λυτρωτὴ τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων μας.
Μᾶς σώζει μὲ τὶς θερμὲς καὶ ἀκοίμητες πρεσβεῖες Της, ποὺ ὡς Ἐλεοῦσα καὶ Δακρυοροοῦσα προσφέρει στὸν Υἱόν Της καὶ Θεό ὅλων μας.
Μᾶς σώζει καὶ μᾶς ἐμπνέει μὲ τὴν ἁγία μορφή Της, μὲ τὴν ἄπειρη ἀγάπη πρὸς τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων, μὲ τὴν ἁγία βιοτή Της, ποὺ μᾶς ἄφησε ὡς ὑπόδειγμα καὶ κληρονομιὰ πρὸς σωτηρίαν.
Μᾶς σώζει καὶ ἀπὸ τὶς ποικίλες τοῦ βίου μας ἀνάγκες, ἐφόσον μὲ πίστι Τῆς ἐμπιστευόμεθα τὰ προβλήματά μας.
Γιὰ ὅλους ἡ Παναγία μας εἶναι θερμὴ προστάτις καὶ βοηθὸς ἕτοιμη νὰ σπεύσει γιὰ νὰ μᾶς σώσει ἀπὸ κάθε πειρασμὸ καὶ περίσταση.
Στὶς καθημερινές μας προσευχὲς ἂς μὴ λησμονοῦμε πὼς ἡ Παναγία μας εἶναι δεκτὸν (ἀπὸ τὸν Θεό) πρεσβείας θυμίαμα καὶ σωτηρία πάντων. Ἂς ἐπιζητοῦμε τὴν βοήθειά Της, λέγοντας τὴν σύντομη αὐτὴ προσευχή:
«Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς»! Εἶναι σωστικὴ ἡ σύντομη αὐτὴ προσευχὴ ποὺ γαληνεύει ὅσους ἐπικαλοῦνται τὴν χάρι Της καὶ μᾶς ἑνώνει μὲ τὸν Σωτῆρα Χρι­στό.
Στοχαζόμενοι, ἀδελφοί μου, τὸ ἅγιο παράδειγμά τῆς Παναγίας μας καὶ ἐμπνεόμενοι ἀπὸ τὰ κατορθώματά Της, θὰ ἀναγνωρίζουμε τὶς θαυμαστὲς δυνατότητες τοῦ κτιστοῦ μας προσώπου, ποὺ προσδοκᾶ καὶ δύναται, χάριτι Θεοῦ, νὰ ἐπιτύχει τὸ καθ᾿ ὁμοίωσιν, ποὺ ἀποτελεῖ θεϊκὸς προορισμός μας καὶ ἐντολή. Ἔτσι ἡ προτροπὴ τοῦ Κυρίου, «ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι», γίνεται ἔργο καὶ ζωή, μὲ τὶς πρεσβεῖες τῆς Θεοτόκου, τὶς χαρισματικὲς τῆς Ἐκκλησίας μας παροχὲς καὶ τὸν ταπεινὸ προσωπικό μας ἀγῶνα ποὺ θὰ στέφεται μὲ τῆς μετανοίας τοὺς γλυκεῖς καρπούς.
Ἡ ἁγία Ἑβδομάδα τῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου ποὺ ξανοίγεται ἐνώπιόν μας, ἂς γίνει μία νέα ἀπαρχὴ γιὰ συνεχὴ μέθεξι, στὴν ἐν Χριστῷ τῷ Ἀναστάντι ζωή. Καλὸ Πάσχα!